Thuiswerken met vertraging (of: leren van NASA, en sf)

Kom, hoe heet die sf-klassieker nou ook alweer? Het is een oudje en het staat hier ergens in mijn boekencollectie. Het is er eentje over het begin van de ruimtevaart en het voor sommige IT'ers wel bekende fenomeen van latency. De vertraging in communicatie door simpelweg de factor van af te leggen afstand voor de boodschap, heen en terug. Netwerkbeheerders, telecomtechneuten, SaaS-programmeurs en ook gamers weten hoe cruciaal latency kan zijn voor datatoepassingen.

Latency in ons leven

Nu - in het afgedwongen thuiswerktijdperk - gaan meer mensen latency leren kennen. En dan dus niet alleen in de technische zin, maar meer in de menselijke zin. Communicatieberichten kunnen nog steeds vlot aankomen bij de bedoelde ontvanger, maar hij of zij is nu niet altijd 'paraat'. Niet zoals dat het geval is in normale werktijden, of dat nu op kantoor is of op de thuiswerkplek. Want het is een misvatting dat we gewoon thuiswerken. Wat Nederlandse kantoormedewerkers nu en masse doen is niet simpelweg te vergelijken met het reguliere thuiswerken van 'vroeger'.

Vroeger = nog geen maand geleden. Het thuiswerken wat nu met vallen en opstaan wordt gedaan, gebeurt met meerdere mensen tegelijk thuis. Dus inclusief buren die misschien gaan boren, kinderen die aan thuistaken en huiswerk gezet moeten worden, partners die last hebben van jouw luidkeels gevoerde conference call, sprintjes naar de voordeur voor bestelde boodschappen, pubers die gigabytes aan updates voor consolegames moeten downloaden, enzovoorts.

Werk afwisselen met taken

Dat alles kan ervoor zorgen dat werkdagen niet ongestoord netjes verlopen; ergens tussen 8:30 en 17:30 uur. Nee, het ene moment werk je (voor je baan), maar het andere moment werk je (voor je bestaan). Er moet nu zowel qua werk als ook qua privé veel meer geregeld en opgevangen worden. We kunnen elkaar daarbij als collega's en werkcontacten helpen door te leren omgaan met verschillende digitale tijdszones.

Een praktische tip is rekening houden met latency en dan het gepaste communicatiemedium te kiezen. Ook is het handig om elke keer context en voorgeschiedenis te geven. Dus in een mail ook even een beknopte samenvatting geven van wat er vooraf ging aan dít berichtje. Schijnbaar haaks staand op de noodzaak voor beknoptheid is de truc van 'streaming communiceren'. Niet iets sturen en dan wachten op antwoord voordat je het volgende verstuurt. Ga gewoon door met op de hoogte houden, meedenken en terugkoppelen.

A-chronologisch

Dat was de crux in het korte sf-verhaal waar ik aan moest denken. De aangedragen oplossing voor hoe op flinke afstand en met flink tijdsverschil te communiceren met astronauten die in de problemen zitten. Voor effectiviteit moet dan wel aan de andere kant constant geluisterd worden, wat we nu met digitaal verschillende tijdszones niet bepaald kunnen doen. Daarvoor is dus mijn tip telkens een beknopte samenvatting mee te sturen. De ontvanger moet dan slechts de discipline hebben om a-chronologisch met binnenkomende berichten om te gaan.