Organisatiegevoel

Een van de kenmerken van een 'giftige organisatie' is dat ze niet in staat is zichzelf naar een hoger niveau te brengen – zelfs niet na herhaalde pogingen. Een ander kenmerk is dat de medewerkers zich er inmiddels bij neergelegd hebben. Elk initiatief wordt de kop ingedrukt – want niet goedgekeurd door het management – en dingen aankaarten bij je manager helpt ook niet.

Zo ongeveer elk baasje heeft boter op zijn hoofd en spendeert het grootste gedeelte van zijn tijd om de lijken in de kast te houden. Als er een probleem opduikt, wordt er weer een ad-hocmaatregel genomen – en wees niet verbaasd als die volledig haaks staat op de oekaze die vorige week werd afgekondigd.

Echte documentatie, daar doet een 'giftige organisatie' niet aan

Overigens wordt die maatregel alleen opgeslagen in het collectief geheugen van de organisatie, want behalve een regeltje in de notulen van het managementoverleg of een e-mailtje is er geen enkel bewijs dat de beslissing ooit daadwerkelijk genomen is. Want echte documentatie, daar doet een 'giftige organisatie' niet aan.

Er zijn twee mogelijkheden om dat te doorbreken. De ene is om heel het management naar huis te sturen en te vervangen door een stel echte bazen. Dat is ingrijpend, maar zorgt wel voor de snelste resultaten. Ik heb het een keer meegemaakt, dus ik kan erover meepraten.

De tweede is door diplomatiek te werk te gaan – oftewel: organisatiegevoel te hebben. Dat duurt heel erg lang en de kans van slagen is vrij gering. Je moet namelijk stukje bij beetje draagvlak creëren om de broodnodige veranderingen te kunnen doorvoeren.

En je kunt er vergif op innemen dat eigenlijk niemand daarop te wachten zit. Wat de organisatie eigenlijk wil, is dat de storm overwaait en men weer kan terugvallen in de oude gewoonten.

Want ze hebben jou helemaal niet nodig. Het gaat best wel goed. Toch?