Hofhouding

Een belangrijke oorzaak is natuurlijk dat het management er niet altijd achterstaat. Ze willen alleen van een probleem af. Als je er zo in zit, kun je het beter niet doen. Dat scheelt een hoop tijd en moeite.

Een andere belangrijke oorzaak is dat men de illusie heeft dat men het met dezelfde leidinggevenden kan doen. Ik zeg altijd: cultuur ben je zelf. Als jij hebt toegestaan dat er onder jouw leiding een organisatie is ontstaan die van geen kanten functioneert, is er maar eentje schuldig. En het lijkt me geen goed idee om de auto uit de plomp te laten halen door dezelfde personen die ’m er ook in hebben gereden. Natuurlijk is het heel sneu voor alle betrokkenen, maar je kunt geen omelet maken zonder eieren te breken.

Het lijkt me geen goed idee om de auto uit de plomp te laten halen door dezelfde personen die ’m er ook in hebben gereden

Het is wel heel verfrissend. Niemand zal meer durven vol te houden dat we “het altijd zo hebben gedaan”, want zo doen we het niet meer. Verborgen hiërarchieën worden ontmanteld en er worden nieuwe doelen gesteld. Als iemand zo slim is om de boel te saboteren, kom je daar snel genoeg achter. En bovenal: politiek verdwijnt op de achtergrond. En daar ben je altijd een hele hoop tijd mee kwijt.

Helaas gebeurt dat maar zelden. Vandaar ook dat de meeste van dit soort 'projecten' op niks uitdraaien. Wellicht worden er wel wat resultaten gehaald, maar de praktijk leert dat men na een paar jaar weer terug is bij af. Want we hebben het altijd zo gedaan. Gegevens worden nauwelijks meer bijgehouden, de handboeken zijn met een dikke laag stof bedekt en SLA’s zijn niet eens het papier waard waar ze op afgedrukt zijn. En de klanten zijn het zat.

Dus wordt er een nieuwe manager aangetrokken. Na een lange blik op de organisatie geworpen te hebben, knikt hij en zegt: “Het lijkt me een goed idee om een verbeteringstraject te starten.”

Ik hou van dit vak.