Eigen boezem

Veel mannen in mijn tijdlijn op Twitter waren hierover geschokt. Ze wisten waarlijk niet dat het echt zo slecht gesteld was met de vrijheid van vrouwen op internet. Vrouwen weten dit natuurlijk allang. Ze hebben het vaak genoeg aan den lijve ondervonden. Ik ook. In 2016 werd bijvoorbeeld mijn website geddost nadat ik een feministische cartoon had gepost. Mensen die dit soort haat niet ontvangen (erg vaak: mannen), doen vaak alsof dit soort haat er eenmaal zo is, zoals slecht weer.

Maar we hebben het hier niet over een natuurfenomeen. Twitter is vanaf het begin ontworpen zonder oog voor vrouwenhaat. Het feit dat je zonder toestemming iedereen een bericht kan sturen werkt natuurlijk misbruik in de hand. DM’s zijn inmiddels wel gesloten, zoals op Instagram, maar iemand mentionen kan nog altijd zonder toestemming.

Zelfs al hadden de eerste medewerkers van Twitter het voorspeld – maar dat was niet omdat het allemaal witte mannen zijn en ze zijn mogelijk nog nooit aan haat onderworpen op basis van hun identiteit – dan nog waren er de afgelopen vijftien jaar genoeg momenten waarop het duidelijk werd dat het open model de haat op Twitter onredelijk verdeelt.

We hebben het hier niet over een natuurfenomeen

GamerGate was het belangrijkste event in opmars naar online vrouwenhaat. In 2014 werden vrouwelijke journalisten op Twitter massaal, gericht, belaagd met haattweets, zonder dat Twitter veel veranderde aan zijn model. Later bleek dat veel van de accounts die aan GamerGate meededen ook belangrijk waren in het promoten van anti-Hilary- en pro-Trump-tweets.

Ik zeg weleens “zonder Twitter hadden we geen Trump gehad als president”. En dat is dan niet alleen omdat het Trumpfans (en bots) lukte om Trump groot te maken, maar ook omdat het Twitter lukt om vrouwen online monddood te maken. Vrouwen heffen zelf hun account op uit angst voor de bedreigingen, of stoppen met het plaatsen van politiek gekleurde tweets, zodat ze geen mikpunt meer zijn van haat. Niet alleen de actieve politici, maar ook lokale politici en grassrootsactivistes, groepen voor wie een open internet juist zo empowering had kunnen en moeten zijn.

Extra cynisch word ik als ik kijk naar de onderzoeksmethode van De Groene Amsterdammer. Juist met software lukte het de onderzoekers om 339.932 tweets te analyseren op ‘haatlevel’. Dat zou zonder software niet mogelijk zijn. Niet mogelijk, maar misschien ook niet nodig.