Nanobuis transistor voor aansturing zenuw

Het is een vinding van Aleksandr Noy en zijn collega's van het Lawrence Livermore National Laboratory in Californië. De transistor in het nanobuisje werkt als een halfgeleider en vormt de schakel tussen twee metalen elektroden, die gecoat zijn met een isolerende polymeerlaag. In het middenstuk van de nanobuis liggen de draden bloot. Het geheel heeft een coating van lipid bi-laag die vergelijkbaar is met de membranen in mensenlijke cellen. Contact met adenosine triphosphate (ATP) zorgt ervoor dat een stroompje contact kan maken met beide elektroden.

In elke cyclus wordt een ATP-molecuul gehydrolyseerd en worden drie sodiumionen in de ene richting gestuurd, en twee potassiumionen in de tegengestelde richting. Dit zorgt ervoor dat één stroompje door het membraan gaat en door de nanobuis schakelaar.

Noy claimt dat dit het eerste voorbeeld is van een werkelijk geïntegreerd bio-elektrisch systeem. "Ik hoop dat deze technologie gebruikt kan worden om naadloze bio-elektrische interfaces te construeren die betere communicatie tussen levende organismen en machines mogelijk maakt."