India is meer dan alleen goedkoop

Zo’n zes miljoen mensen verplaatsen zich dagelijks door de stad. In uitpuilende treinen en als een mix van knetterende brommers, zwaar vervuilende maar wild beschilderde en opgedirkte vrachtauto’s, rammelende taxi’s, ontelbare riksja’s en gedeukte dubbeldeksbussen waarvan de houdbaarheidsdatum al lang is verstreken. Samen vormen ze een luid toeterend verkeersinfarct in een smogwolk van gemiddeld 35 graden. Je verplaatsen is mogelijk, maar vaak alleen stapvoets rijdend, met bedelende kinderen die zich aan de raampjes vastklampen en in lompen gehulde invaliden en kreupelen die hun plastic been omhoogsteken, of een houten kruk, hun enige bezit. Mumbai is een metropool die al maar verder uitdijt, inmiddels tot aan de rand van de omliggende vijf meren waarin het regenwater van de moesson wordt opgevangen als drinkwater voor de stad. Onder grote borden met ‘artist impressions’ van de luxe appartementen die er zullen worden gebouwd, met leuzen als ‘wake up to a beautifull life’ huizen verschoppelingen in greppels en kuilen tussen open riolen. Veel opvallend vrolijke kinderen, die nog niet beseffen dat ze op het verkeerde moment op de verkeerde plaats geboren zijn. Vreemdelingen zijn voor hen als een prooi voor hongerige dieren. Onderwijs is er niet voor ze, maar ze leren elkaar hoe je aan voedsel komt en hoe je moet bedelen. Ze drommen om je heen. Je staat er verstelt van hoeveel kinderhanden tegelijk razendsnel in al je broekzakken zoekend kunnen rondrommelen. Vervolgens storten ze zich vechtend op de buit, als een groep krijsende meeuwen op een broodkorst.