Holografie zet terabytes op visitekaartje

Optostor onderhoudt nauwe banden met de universiteit van Keulen, waarmee een werkverband is opgezet. Deze joint venture wil binnen afzienbare tijd een opslagmodule met een capaciteit van minstens 1 terabyte te ontwikkelen. De gegevens kunnen met een snelheid van 100 MB/ seconde uit een dergelijk opslagblok gelezen worden. Als extra eis wordt gesteld dat de gegevens minimaal honderd jaar hun oorspronkelijk vorm moeten behouden. Het ontwikkelingswerk voor de nieuwe opslagmethode is gedaan door het Intituut voor Kristallografie van de Universiteit. De wetenschappers krijgen volledig de vrije hand bij hun onderzoek. Een van de voorwaarden voor de samenwerking was, dat het zakelijke belang het academische belang niet in de wielen zou rijden. De academici hebben dus een volledige vrijheid van handelen, waaruit als het meezit een innovatieve manier van data-opslag voortkomt. Dit soort geheugenmodules zal, als het concept inderdaad werkt, een zeer grote belangstelling kennen. De exploitanten van websites zitten nu eenmaal te springen om extra opslagcapaciteit. Als eerste werkelijke product wil men een gegevensarchief met een capaciteit van 100 petabyte (dat is 100.000 terabyte) bouwen. De opgeslagen bits kunnen parallel worden uitgelezen, vandaar de zeer hoge snelheid van het geheugenelement. Dit opent mogelijkheden voor het digitaal opslaan en real-time uitzenden van een of meer speelfilms. De holografische opslag is een paar honderd maal groter en sneller dan de DVD’s van tegenwoordig. Innovatieprijs De ontwikkelaars van de nieuwe opslagmethode hebben eind vorig jaar de Innovatieprijs van de gemeente Keulen gekregen. Aan deze prijs, die jaarlijks wordt uitgereikt, is een geldbedrag van 15.000 mark verbonden. Niet alleen in Duitsland wordt onderzoek gedaan naar holografische opslag. Zo is een team van de National Research Council in Ottawa en de universiteit van Madrid bezig met eenzelfde aanpak. De onderzoekers hebben een speciale kunststof gemaakt, die heel eenvoudig met een laser beschreven kan worden. Op die manier ontstaat een interferentiepatroon, dat een zeer grote hoeveelheid gegevens kan herbergen. De onderzoekers maken gebruik van een ruimtelijk raamwerk van siliciumglas, dat wordt gevuld met een organische kunststof. Die combinatie levert een ruimtelijke opslagmodule op, ter grootte van een klontje suiker. In zo’n blokje moet men als alles volgens plan verloopt, 6 terabits kunnen persen. De eerste testresultaten zijn in elk geval bemoedigend.