Onhackbare software misschien toch geen utopie

Maar het tegenovergestelde gebeurt nu ook: om het hackers moeilijk te maken wordt code expres ondoorgrondelijk gemaakt, door de interne realisatiestructuur bewust te compliceren en er ingewikkelde omwegen en misleidende dode code in te verwerken. Tot dusverre heeft deze aanpak, bekend als 'blackbox obfuscation', nooit echt sterke bescherming tegen ongewenste digitale inmenging opgeleverd. Maar een samenwerkingsverband van IBM en Microsoft verklaarde tegenover Wired hard op weg te zijn naar een 'verduisterings'-methodiek die echt onomkeerbaar is.

Relatie tussen in- en uitvoer behouden

Het idee is dat programmacode wordt 'versleuteld' zonder dat de oorspronkelijke relatie tussen invoer en uitvoer verandert. De oorspronkelijke 'transpante box' die de broncode was, wordt daardoor een 'black box' met dezelfde externe eigenschappen.Een aldus versleuteld programma is niet meer te hacken of anderszins aan te passen (tenzij men de mogelijkheid heeft terug te grijpen op de oorspronkelijke onversleutelde broncode).

De onderzoekers probeerden alle hen enigszins zinnig lijkende technieken voor het kraken en reverse-engineren van code op hun 'blackbox' uit, maar vonden er niet een die in staat was de feitelijke logische structuur van het programma te reconstrueren. Waarmee uiteraard niet is aangetoond dat de versleuteling hard onomkeerbaar is en dat mogelijke ontwikkelingen in roosterwiskunde niet alsnog tot 'exploits' kunnen leiden.