Verwerking gebruikte hardware lijkt in Nederland in orde

Inmiddels is de stroom ICT-afval flink op gang gekomen. In 1999 werd nog ruim 3 miljoen kilo ICT-apparatuur van consumenten verwerkt, in 2000 ging het al om bijna 7 miljoen kilo. De Vereniging ICT Nederland (V-ictn), waarvan deze cijfers afkomstig zijn, verwacht dat dit jaar 8,6 miljoen kilo aangeboden zal worden voor hergebruik. Daling Of daarmee alle oude PC’s, printers en dergelijke keurig voor verwerking aangeboden worden is niet duidelijk. De V-ictn heeft wel cijfers. Zij gaat ervan uit dat consumenten na vijf jaar hun ICT-apparatuur weggooien. Dan geldt voor 1999 dat 14,8 procent van de apparaten die in 1994 zijn gekocht, aangeboden zijn ter recycling. In 2000 is 33,6 procent van de ICT-apparatuur – die in 1995 is aangeschaft – keurig verwerkt volgens de regels. Dit jaar verwacht de V-ictn dat een kwart van de producten die men in 1996 heeft gekocht gerecycled wordt. De daling verklaart A. Huizinga van de V-ICTN uit het zeer hoge aantal ICT-apparaten dat in 1996 is verkocht. Toen steeg de verkoop naar ruim 34 miljoen stuks, een jaar eerder werden 20 miljoen apparaten verkocht. Schrijfmachines Niettemin ontbreekt een groot aantal PC’s, printers en faxen. Huizinga stelt dat het domweg niet te zeggen is hoe lang consumenten dergelijke apparatuur op zolder laten staan. „Vaak doe je zulke dingen pas weg als je gaat verhuizen of als ze echt in de weg staan. Er komen hier bijvoorbeeld nog steeds schrijfmachines binnen.’’ Rob Ververs is directeur van SCR Groen Computeren in Rotterdam. SCR levert tweedehands PC’s aan Rotterdamse scholen. Hij is er van overtuigd dat veel oude PC’s en printers naar het buitenland verdwijnen. „Naar landen als de voormalige Sovjet-Unie, Polen en Suriname. Daar wordt niets gerecycled en die apparaten komen nooit meer terug in Nederland. Dat creëert op wereldschaal een nieuw probleem.” Buitenland J. Zwart, commercieel manager Europa bij Mirec, denkt dat ongeveer de helft van de apparaten naar het buitenland verdwijnt. Hij gelooft niet dat er in Nederland nog hardware op de illegale vuilstort terechtkomt. „Het systeem is immers zo opgezet, dat de gebruiker er geen kosten aan heeft. Die zijn voor rekening van de producenten.” Hij geeft aan dat het moeilijk is om inzicht te krijgen in de aantallen apparaten die eigenlijk terug zouden moeten komen. „Daarvoor kent de IT-industrie te veel aanbieders.” Hoeveel ICT-apparaten CRS in Alphen aan den Rijn tot nu toe heeft gerecycled, kan directeur Bert van Heuvelen niet zeggen. Duidelijk is wel dat ook bij zijn bedrijf de stroom ICT-apparaten flink is toegenomen. Het personeelsbestand van acht man wordt binnenkort uitgebreid. „Er komen in aantallen wel meer apparaten binnen om te verwerken, maar gemiddeld neemt het gewicht af”, constateert Van Heuvelen. Bovendien wordt steeds meer kunststof verwerkt in ICT-apparatuur in plaats van herbruikbare metalen. Het betekent dat meer handelingen nodig zijn om aan hetzelfde gewicht verkoopbaar afval en onderdelen te komen. Dat heeft weer tot gevolg dat de prijs van het recyclen omhoog gaat. Van Heuvelen verwacht niet dat hierdoor meer apparaten illegaal gedumpt zullen worden. „Wij krijgen het meeste spul van bedrijven en die willen er gewoon vanaf. Die betalen echt wel.” Particulieren hoeven er niet voor te betalen. Afgesproken is dat de fabrikanten van de producten de kosten van het recyclen betalen. In 2000 werd bijna 7 miljoen kilo ICT-afval van consumenten verwerkt. foto: bert jansen