Het wiel uitvinden

Dom? Nee hoor, niet dommer dan u. Nou ik erover nadenk – eigenlijk bent u nog veel dommer. Want in tegenstelling tot die arme ongeletterde boeren die in een uniform werden gehesen en op transport naar Duitsland werden gezet, heeft u tenminste een fatsoenlijke opleiding genoten. Maar heel veel doet u er blijkbaar niet mee.

Ik werkte ooit voor een toko die aan het begin van deze eeuw zijn boeltje al aardig voor elkaar had. Toen het client-servermodel ten grave werd gedragen, ontwikkelden zij de 'Wiel architectuur'. Kern van dat model was dat elk ding niet alleen zijn eigen, onveranderlijke code had, maar ook een duidelijke relatie met alle andere dingen. Dat, tezamen met een overkoepelend authenticatiesysteem en een universele API, zorgde ervoor dat alles met alles praatte. Databases, webapplicaties, de hele rataplan.

Ze hadden alleen maar oog voor die paar onbenullige webpaginaatjes

We hadden dan ook vaak bezoek. Was het niet om een boek te schrijven over onze unieke beheeromgeving, dan was het wel om de kunst af te kijken. En wat schetste onze verbazing: onze bezoekers hadden het alleen maar over de tooling. Wablief? Het meeste van dat spul hadden we zelf ontwikkeld. Gewoon, in een paar weekjes. Naast ons gewone werk. Niks bijzonders.

Maar ze wilden niks weten over de standaards die we hadden ontwikkeld of de procedures die we hadden opgesteld. Niks over onze interne opleidingen, verificaties of signaalrapporten. Ze hadden alleen maar oog voor die paar onbenullige webpaginaatjes.

Ik moet bekennen, op dat moment zag ik geen in maatpakken geklede bobo’s meer. Ik zag een stel Russen, die de kranen van de muren sloegen. En vreselijk onderuitgingen, omdat ze met hun handen in de lucht probeerden te fietsen.