Fingerspitzengefühl

Maar je kunt op je vingers natellen dat één ding me vreselijk gaat irriteren. Het toetsenbord. Een toetsenbord uitkiezen is namelijk geen nattevingerwerk – en de meeste toko’s hebben dat helaas niet in de vingers.

Meestal word je opgescheept met een of andere goedkope ramplank van twee tientjes, die zo’n typisch zompige aanslag heeft. Van een fatsoenlijk drukpunt heeft de fabrikant in kwestie natuurlijk nog nooit gehoord. Natuurlijk liefst eentje met een zo plat mogelijk, futuristisch ontwerp, zodat je vinger de helft van de tijd tussen twee toetsen belandt. En op zo’n ding dat nauwelijks geschikt is voor het tikken van een enkele tweet, word je dan geacht een heel rapport te schrijven. Mooi niet!

Een toetsenbord uitkiezen is namelijk geen nattevingerwerk

Het toetsenbord is de belangrijkste schakel tussen het menselijk brein en de CPU op het moederbord, precies zoals de 1937 Royal KHM-typemachine de belangrijkste schakel vormde tussen Jerome D. Salinger en The Catcher in the Rye. Een goed toetsenbord vereist uitgebreide aandacht bij de oriëntatie en een zorgvuldige overweging bij de aankoop. Dat de meeste toetsenbordtechnologieën geen Nederlandse benaming hebben, bewijst wel dat Nederlanders daar geen oog voor hebben.

Zelf heb ik jarenlang met plezier gewerkt op een BTC 5123W – totdat de E-toets niet alleen onleesbaar maar ook praktisch onbruikbaar werd. Regelmatig kocht ik nieuwe toetsenborden – om een week later toch weer stiekem de BTC uit de kast te halen. Het dreef mijn vrouw tot wanhoop.

Maar blijkbaar had ze toch iets opgepikt over mijn aanhoudende “zeg me waar de IBM-toetsenborden zijn, waar zijn ze gebleven”-litanie, want op een mooie kerstochtend mocht ik een groot pakket in ontvangst nemen. Ik herkende de vorm en opende het met trillende handen. Het was een IBM Model M, de Rolls Royce onder de toetsenborden. Ik was weer thuis. Eindelijk. Lieverd, dit stukje is voor jou.

Ik heb het dan over mijn toetsenbord.