Vroeger was niet alles beter, maar was wel van alles veel kleiner. Qua software dan. Hardware was juist groter, forser. Maar applicaties en apps, besturingssystemen en firmware zijn alleen maar uitgedijd, inclusief updates daarvoor. Waarom worden er gigabytes geclaimd? Niet omdat het moet.

Bij sommigen echoot nu in het hoofd de bekende reclameslogan voor 4G van een zekere telecomaanbieder – of de gelijknamige song van een bepaald artiestencombo. Iets doen, niet omdat het moet, maar omdat het kan. Computers zijn daar goed in. Ontwikkelaars en eindgebruikers vaak ook. Dit soms tot verdriet of frustratie van beheerders, en IT-budgetverantwoordelijken.

Goedkoper en groter

Gelukkig hebben ruimtevretende applicaties en bestandsbewaarders de techtrends mee. Opslag was vroeger kostbaar, en exponentieel duurder naarmate de capaciteit toenam. Ontwikkelingen in hardeschijftechnologie plus vooruitgang in chips hebben prijzen gedrukt en beschikbare capaciteiten flink vergroot. De doorbraak van SSD’s – in laptops, maar ook in desktops en servers – heeft de voordelen van de Wet van Moore naar opslag gebracht.

Die wetmatigheid van de medeoprichter van processorreus Intel schetst de vooruitgang in chipcapaciteit. Oorspronkelijk was dat van toepassing op reken- en geheugenchips, en dan vooral de snelheid daarvan. Maar tegenwoordig is naast CPU’s en RAM ook hoofdopslag dus chipgebaseerd. Toch is er nog altijd sprake van een soort wedloop: uitdijende gigabytes van software plus updates daarvoor.