Nieuwe hardwarearchitectuur vereist nieuwe softwarekaders
Nieuwe vormen van hardware – die niet meer in de conventionele architectuur passen – beloven veel snellere en ook energiezuinigere verwerking van specifieke taken. Ze hebben echter ook gevolgen voor de software in hogere lagen en dus ook voor de softwarearchitectuur. Hoe gaan we zorgen dat die software betrouwbaar is als ook de wiskundige basis eronder gaat verschuiven?
© CC By SA 2.0 - Flickr.com
CC By SA 2.0 - Flickr.com
De huidige computer bestaat in essentie uit vier elementen: centrale verwerking, geheugen, een besturingseenheid en een externe opslag en daarbij nog wat input- en outputmechanismen. Zie daar de architectuur die de Amerikaanse wiskundige John von Neumann halverwege de jaren veertig beschreef en die tot op de dag van vandaag erg succesvol bleek. Eigenlijk ziet elke computer er zo uit. Maar inmiddels is wel duidelijk dat er serieuze beperkingen zitten aan deze architectuur. Vooral waar het gaat om massaal parallelle verwerking gaat de klassieke aanpak – die meer geschikt is voor sequentiële verwerking – mank.