In softwareland bestaat soms de neiging om alles wat nieuw en radicaal anders is, direct te omarmen als het volgende wondermiddel voor alle problemen. Dat geldt ook voor microservices, een nieuwe benadering voor het ontwikkelen van bedrijfssoftware.

Ook in Nederland kunnen we er niet omheen. Het komt ons tegemoet via tweets en blogartikelen, afkomstig van softwaregoeroes tot praktijkmensen. En er gaat tegenwoordig geen conferentie voorbij zonder dat het m-woord valt. Neem J-Fall, de jaarlijkse conferentie voor Java professionals in Nederland van afgelopen oktober: bijna de helft van alle sessies ging erover.

Wat zijn microservices, welke problemen lossen zij op, en wat maakt deze benadering zo radicaal anders dan de vorige? Waarom zouden we die willen omarmen? En als we er aan willen beginnen, wat zijn dan de valkuilen?