Een Challenge Week en een kinderraad hebben input opgeleverd voor twee verschillende low-codetrajecten. Verschillend en toch met nogal wat gelijkenissen. Wat een verhuurder van groot materieel en een stichting voor de liefste wensen van ernstig zieke kinderen met elkaar overeenkomstig hebben. Over low code, ideeënvergaring, selectie, snelle ontwikkeling en bijsturing.

Het hippe idee van snel en doelgericht applicaties ontwikkelen heeft door de recente overheidsactie voor corona-apps nogal een deuk opgelopen. Het traject om vlot tot een Nederlandse app te komen voor het tegengaan van coronaverspreiding is haastig uitgevoerd. Te haastig, zo is gebleken. Toch is vlotte appontwikkeling daarmee niet afgeschreven. Het gaat om de scope, de impact, de verwachtingen en wie je er allemaal bij betrekt of moet betrekken.

Intern/extern en gebruikers

Het is hoe dan ook eenvoudiger als het om minder grote zaken gaat (dan COVID-19) én als het om een app ‘binnenshuis’ gaat. Eerstgenoemde wil niet zeggen dat het om onbelangrijke zaken gaat. Terwijl laatstgenoemde niet wil zeggen dat het om ‘slechts’ een interne app gaat met alleen eigen werknemers als gebruikers.

Neem eens twee flink verschillende praktijkgevallen. Een stichting die de liefste wensen van kinderen met ernstige ziekte in vervulling laat gaan, en een bedrijf dat fysieke machinerie en gereedschappen verhuurt. Over grote dromen en groot materieel: Make-A-Wish Nederland en Boels. Beide zijn aan low-codeontwikkeling gegaan, beide hebben daar nuttige dingen van geleerd. “We waren wel zoekende: hoe wij ons als IT-afdeling gaan profileren.”