In zo’n geval wordt door de betrokkenen altijd gesproken van een fusie, danwel een harmonieus samengaan. “Onzin”, zegt Jeroen Smit, auteur van het boek De Prooi, op een bijeenkomst van Sun Microsystems. “In zulke gevallen is nooit sprake van een harmonieus samengaan.” Hij baseert zich onder andere op de moeite die het heeft gekost om ABN en AMRO tot één geheel samen te smeden.

Twee verschillende culturen, zeg maar de cowboys en de braverikken. “ABN gold als de keurige bank, die bij het zakendoen in het buitenland altijd met de groeten van hare majesteit op zak leek te lopen. AMRO was meer de wilde bende, de cowboys. Beide groepen hadden een instinctieve afkeer van elkaar. Het heeft bijvoorbeeld drie jaar geduurd voordat de IT-systemen van beide banken op elkaar werden afgestemd”, aldus Smit.

Het samenvoegen van twee grootbanken is net zo moeilijk als het laten fuseren van twee computerfirma’s. In 1986 vond een fusie plaats tussen Burroughs (de cowboys) en Sperry (de grijze muizen) tot Unisys. In die constellatie duurde het ook jaren voordat productaanbod en bedrijfscultuur met elkaar in overeenstemming werden gebracht. Zelfs na vijftien jaar was nog te zien van welk bedrijf een Unisys-medewerker afkwam.

HP ondervond aan den lijve hoe moeilijk een overname/fusie gerealiseerd kon worden. In 1989 nam HP werkstationfabrikant Apollo over, om vervolgens bijna tien jaar nodig te hebben om de producten van Apollo, met name het besturingssysteem Domain, te integreren in het eigen aanbod.

Bij volgende overnames, zoals Convex (1995) en Compaq (2002), slaagde HP er wel in om in veel kortere tijd een amalgaam te maken van de eigen en de overgenomen organisatie. In het geval van Compaq werd een groot deel van beider productlijnen geschrapt, zodat één leveringspakket overbleef. Of IBM uit die situaties lessen kan of wil trekken, is onzeker.

Mocht Big Blue besluiten om Sun Microsystems over te nemen, dan is er weer sprake van een combinatie van cowboys en deftige heren. Niet alleen dat, er speelt ook een controverse tussen de oostkust (IBM) en westkust (Sun). Die twee delen van de Verenigde Staten hebben doorgaans een geheel eigen manier van handelen en dat zou een fusie in de weg kunnen staan.

Maar als IBM zijn zinnen op Sun heeft gezet, dan gebeurt het, tegenstellingen of niet. IBM is afkomstig uit de wereld van de grote computers, de roots van Sun liggen in de sector van de werkstations. Gaandeweg hebben de twee de servermarkt betreden en daar doet Sun het zeer goed. Dat wordt door analisten in de Verenigde Staten dan ook als hoofdreden gezien waarom IBM een overname overweegt.

Beide firma’s hebben hun eigen processors ontwikkeld, Sun onder de naam Sparc en IBM onder de naam Power. Beide firma’s hebben al een roadmap, een routekaart die aangeeft waar de chips heengaan. Bij Sun gaat het om twee chipfamilies, de Sparc64 en de Ultrasparc. Voor beide typen is een groeipad uitgestippeld dat voor de buitenwereld in elk geval loopt tot 2011.

Intern heeft Sun een veel langere planning. Voor de herfst dit jaar al staat de Rock op het programma, een Ultrasparc-chip met 16 cores. In 2010 maakt Sun de stap van 65 nanometer naar 40 nanometer. De eerste processor die op die spoorbreedte wordt gebakken, is de Ultrasparc, die nu bekendstaat onder de codenaam Rainbow Falls. Een jaar later komt een volgend model, codenaam Yosemite Falls.

In het verleden heeft Sun bij iedere nieuwe chipgeneratie het aantal cores verdubbeld en die trend lijkt zich door te zetten. IBM gebruikt extern geen codenamen. Hier zijn de chips gewoon bekend met hun volgnummer. In 2010 is het debuut van de Power7, een chip met een dubbele architectuur, waarbij elke chip acht cores bezit die elk vier threads tegelijk kunnen uitvoeren. De Power7 loopt naar verluidt op een klokfrequentie van 4 GHz. Naast de eigen chips gebruiken Sun en IBM ook processors ‘van de plank’, zoals die van Intel en AMD.

Een ander kroonjuweel van Sun, waar IBM best belangstelling voor heeft, is de open software, vooral de Java-technologie. IBM krijgt na een overname de zeggenschap over JRE, de Java Runtime Environment. Ook Glassfish, Suns implementatie van Java Enterprise Edition, komt dan in handen van IBM.

En niet te vergeten Solaris, de Sun-variant op Unix die geheel is toegesneden op de Sparc-architectuur. Analisten zijn het er niet over eens wat de toekomst van Solaris wordt na een overname. Het systeem kan ofwel gehandhaafd blijven, wat betekent dat IBM doorgaat met Sparc, of delen uit Solaris kunnen worden ‘geoogst’ om deze onder te brengen in IBM’s eigen besturingssystemen à la Unix.