Organisaties die hechten aan de normen en waarden van maatschappelijke verantwoord ondernemen, doen het gemiddeld beter. Dat vereist wel een rijker besturingsmodel en een duidelijk onderscheid in harde en zachte governance, constateert Daniël Smits. IT kan daarin een belangrijke rol spelen door in de systemen waarborgen in te bedden dat niet systemen maar mensen de beslissingen nemen die forse impact hebben op mensen.

Als het ergens in de maatschappij fout gaat, duurt het vaak niet lang voordat de term 'menselijke maat' valt. Voorbeelden waar het flink fout is gegaan de afgelopen jaren zijn er te over, zoals: de kindertoeslagaffaire, de kredietcrisis en de coronapandemie. De oorzaken kunnen flink verschillen terwijl de oplossing vaak in dezelfde hoek wordt gezocht: de menselijke maat.

'De menselijke maat' is echter geen eenduidig begrip. Het verwijst vaak naar begrippen als onjuiste maat of schaal, onoverzichtelijkheid, onbeheersbaarheid en het ontbreken van de menselijke relatie. Daarbij wordt de schuld gegeven aan het systeem, onvoorziene factoren of de betrokken wetgeving. Allemaal elementen die zeker een rol spelen. Wat hierbij alleen vaak over het hoofd wordt gezien, is dat er ook iets fout is gegaan in de besturing. Een belangrijke oorzaak is ook dat het aantal belanghebbenden waar rekening mee wordt gehouden in de besturing, ruim onvoldoende is. Deze voorbeelden illustreren de noodzaak van een rijker besturingsmodel.