Bit per seconde.kilometer is een geaggregeerde maat die is bedacht om recordpogingen met elkaar te kunnen vergelijken. Er wordt niet alleen rekening gehouden met de pure snelheid van de transmissie maar ook met de afstand waarover die transmissie heeft plaatsgevonden.

In het geval van Bell Labs was sprake van een snelheid van 15 petabits per seconde over een afstand van 7000 kilometer, zeg maar de afstand tussen Parijs en Chicago. Bij de recordpoging werd gebruikgemaakt van 155 lasers, elk werkend met een andere kleur. Het signaal daarvan werd ingevoerd in een enkele glasvezel, met als bijzonderheid dat om de 90 kilometer een tussenversterker werd gebruikt. Bij commerciële glasvezelnetten met ultrahoge bandbreedte is meestal om de 70 kilometer zo’n versterker aangebracht.

In vergelijking met de snelste commerciële glasvezelnetten ter wereld hebben de onderzoekers van Bell Labs een snelheidswinst van een factor 10 weten te realiseren. Aan de ontvangkant van het netwerk werd gebruikgemaakt van geavanceerde detectoren, die in staat zijn om ook luchtpulsen die zijn verzwakt nog te detecteren. Zonder deze coherente detectoren zou het niet mogelijk zijn geweest om de 155 gebruikte kleuren laserlicht van elkaar te onderscheiden.

De organisatoren van de recordpoging hebben hun bevindingen gepresenteerd op de beurs Ecoc 2009, die onlangs in Turijn werd gehouden. De beurs is geheel gewijd aan optische communicatie. Een vorig record dateert uit 2004, toen telecombedrijf Sprint erin slaagde om een overdracht van iets meer dan 69 petabits per seconde.kilometer te realiseren.