Door verregaande toepassing van agile wordt deze manier van werken ook steeds vaker onderdeel van klant-leverancierrelaties. De vraag is dan: wat betekent dit voor de contractuele kant van deze samenwerking? Rini van Solingen en Joost Smits lichten toe waar specifieke aandacht nodig is in het contract bij agile samenwerkingsverbanden.

Zodra samenwerkingsrelaties met andere partijen op een agile manier worden ingevuld, komen traditionele samenwerkingsconstructies ter discussie te staan. Agile is namelijk een fundamenteel andere manier van werken, die door het iteratieve karakter vraagt om andere contractuele structuren dan planmatige vormen van werken. De praktijk laat zien dat de belangrijkste aanpassingen zitten op het vlak van opleveringen doen, garanties bieden en handtekeningen zetten die latere aanpassing toestaan.

Veranderingen op contract

Agile werken gaat over iteratief opleveren. Tussentijds opleveren geeft eerder resultaten, maar zorgt er ook voor dat daarvan wordt geleerd. Geleerd wat erbij zou moeten of af kan. Maar ook geleerd hoe de manier van samenwerken beter kan verlopen. Dergelijke inzichten zijn echter veranderingen op het oorspronkelijke plan en/of contract. Elke aanpassing vraagt dan feitelijk om een nieuwe handtekening. En dat is niet heel praktisch. Het is dus noodzakelijk om contractuele structuren te vinden die kunnen omgaan met voortschrijdend inzicht en leerervaringen, maar die tegelijkertijd voorkomen dat alles ter discussie kan worden gesteld en uit de bocht kan vliegen.