Aangifte cybercrime loopt stuk op digibete politieagent

Enkele maanden geleden werd Hack door een alerte buitenstaander attent gemaakt op een waarschijnlijk misbruik van servers van Sdu. Al snel werden scripts aangetroffen met namen die niet overeenkwamen met de naamgevingsconventies van Sdu. Hackers hadden gebruik weten te maken van een lek in een niet-up-to-date stukje systeemsoftware. Via een ‘SQL injection’ waren de servers van de uitgeverij ingezet voor een ‘relay’ dat zich onder meer bezighoudt met verspreiding van pornografisch materiaal. Om een en ander op te ruimen en alle systemen op mogelijk infecties te controleren, werd een gespecialiseerde dienstverlener ingeschakeld die twee dagen à raison de 1500 euro in de weer was. Ernstiger was echter de mogelijkheid van imagoschade doordat de naam Sdu mogelijk in verband zou kunnen worden gebracht met porno. Beeldmateriaal werd echter niet aan getroffen, maar wel allerhande scripts die kennelijk worden gebruik om botnets aan te sturen. Uit die bestanden bleek dat systemen met IP-nummers in de Oekraïne een centrale rol vervulden. Met dat inzicht gewapend leek het Hack en Van den Heuvel een goed idee aangifte te doen bij het Meldpunt Cybercrime. Groot was echter de verbazing toen via het 0800-nummer van deze dienst kenbaar werd gemaakt dat je daar, anders dan de naam doet vermoeden, geen aangifte van dit soort zaken kunt doen. “Nee mijnheer, eerst aangifte doen op het bureau”, zo was de mededeling. Aangekomen op het dichtstbijzijnde politiebureau in Den Haag wachtte Hack een nieuwe deceptie. De dienstdoende agente wist niet bij benadering wat ze moest opschrijven. Collega raadplegen. Wachten. Toen er een uur later nog geen zicht was op een succesvolle aangifte, besloot Hack het op een ander bureau opnieuw te proberen. In Voorburg probeerde men het niet eens. Uiteindelijk had Hack beet in Leidschendam. Niet dat de oudere agent daar wist hoe het moest, maar hij bleek in ieder geval vastberaden erachter te komen. En dat werkte; na twee uur stond de zaak zwart op wit. Een goed gevoel heeft Hack er echter niet aan overgehouden: “Ik weet niet of ze er nu ook werkelijk achteraan gaan. Ik had sterk het gevoel dat men er eigenlijk niets in ziet. IP-nummers in de Oekraïne, dat schrikt kennelijk af.” Hacks zorg lijkt niet onterecht. Op de vraag of dit de juiste manier is om casussen voor bestrijding van cybercrime in te wachten, antwoordt een woordvoerder van het ministerie van Justie: “Ja, zo kan je alles naar Justitie toe redeneren. Nee, u moet echt bij de Raad van Hoofdcommissarissen zijn.” Die raad valt onder het ministerie van Binnenlandse Zaken: “Tja, aangifte is altijd een tijdrovende kwestie.” Dan toch maar de voorlichter van de Raad van Hoofdcommissarissen gebeld: “Daarover kan ik in landelijke zin geen generieke uitspraken doen. Dat is echt iets wat u bij de politie Den Haag moet voorleggen”. Ja, ja.