Aangifte onlinecriminaliteit leidt nauwelijks tot verdachte

Dat aandeel is dus al erg laag, maar zo'n aangifte strandt ook relatief vaak, blijkt uit het WODC-rapport. In de meeste gevallen blijft het vinden van een verdachte uit, terwijl onlinecriminaliteit tegenwoordig "tot de grootste vorm van criminaliteit behoort". Het WODC meldt dat slechts 1% van de registraties 'pure cybercrime' betreft en 4% gedigitaliseerde criminaliteit. "Bij cybercrime gaat het bijvoorbeeld om hacken of ransomware. Voorbeelden van gedigitaliseerde criminaliteit zijn online fraude en online bedreiging."

Weinig zaken voor de rechter

In ongeveer een kwart van de registraties van onlinecriminaliteit betreft het een registratie zónder dat er aangifte is gedaan, merkt het onderzoekscentrum op. "In de zaken waarbij wel aangifte is gedaan, is slechts in 10% van de gevallen een verdachte in beeld. Dit wijst op een laag ophelderingspercentage en in combinatie met de zeer beperkte instroom leidt dit ertoe dat slechts weinig zaken van onlinecriminaliteit doorstromen in de strafrechtketen."

Het gebrek aan oppakken en veroordelen van verdachten ligt niet alleen aan de internationale aard van cybercrime, waarbij daders zich in hele andere landen kunnen bevinden. Waarbij er niet altijd sprake is van (goede) samenwerking tussen politiediensten of van uitleveringsverdragen. Experts die door het WODC zijn geïnterviewd geven aan dat het grootste probleem al aan de voorkant ligt, namelijk bij de politie. "Met name de intake van onlinecriminaliteit zou te wensen overlaten omdat kennis en expertise ontbreken", is een van de conclusies.