IT-ervaring in de politiek

Zijn 76-jarige vader, Nils Torvalds, is een Finse collega-Europarlementariër. We zitten in dezelfde Europese politieke fractie en toen we elkaar voor het eerst troffen, klikte het meteen. Nadat ik mijn bewondering uitte voorzijn zoon, deelde de trotse vader interessante en nerdy anekdotes. Zoals over de Amerikaanse NSA die vergeefs poogde een achterdeur te krijgen op de door zijn zoon ontwikkelde Linux-kernel. Vader Torvalds en ik bleken politiek nauw verwant en de oude rot in het vak liet zien hoe de hazen in Brussel lopen. Hoe je belangen afweegt, standpunten kunt verzoenen, meerderheden kunt vinden en mensen bij elkaar kunt brengen. Door veel te praten, te eten, te drinken, boos te worden of te lachen. Hij leek uit een ander vaatje te tappen dan die wereldberoemde programmeur in C met dezelfde achternaam. Maar begrijp je Nils Torvalds niet, dan is politiek waarschijnlijk niet je vakgebied.

Maar wat is nu leerzamer voor een Europarlementariër? Wat je van Torvalds junior leert, of van Torvalds senior?

Laat we dat eens afpellen. Vooropgesteld: het toepassen van de koele logica die het Linux besturingssysteem dicteert, werkt in de Brusselse arena meestal niet. Politieke posities zijn niet 0 of 1, maar moeten vaak worden verzoend of hebben zelfs iets weg van de verstrengeling van deeltjes in een superpositie zoals bij quantum computers. +1 voor de lessen van Torvalds senior dus.

Bindende logica die in Brussel altijd opgaat is dat je de helft plus 1 nodig hebt om je zin te krijgen. Behoorlijk binair, dus +1 voor junior. Maar dat traject om je zin te krijgen begint bij het overtuigen van je eigen delegatie, in mijn geval de vijf VVD-Europarlementariërs. Daarna overtuig je je collega’s in de Europese liberale fractie van meer dan honderd zetels, waarna je uiteindelijk 353 zetels nodig hebt voor een plenaire meerderheid. Daar komt veel mensenwerk en politieke tradecraft bij kijken. +1 voor senior.

De echte magie vindt echter plaats wanneer je beide werelden bij elkaar brengt: ervaring uit de IT-wereld met het politieke handwerk. Mij kwam de eer toe dat het parlement mij anderhalf jaar geleden aanwees als hoofdonderhandelaar voor Europa’s nieuwe cyber security-richtlijn, de NIS2. Daar mocht ik techniek en politiek samenbrengen. Op 12 mei, diep in de nacht, sloot ik als hoofdonderhandelaar een akkoord tussen 27 lidstaten en 705 Europese volksvertegenwoordigers voor een veiliger Europa.

Wanneer je zowel goed naar vader als zoon Torvalds luistert, is politiek een prachtig en eervol vak.