Solliciteren tot je een ons weegt

Georg Herder (25) studeerde vorig jaar af in Bedrijfskundige Informatica, waarna hij besloot verder te gaan met de studie Technische Bedrijfswetenschappen aan de Rijksuniversiteit Groningen. "Ik had nog geen baan gevonden en de beste optie leek deze studie, die me 2,5 jaar zou moeten kosten. Ik heb redelijk wat brieven verstuurd naar ICT-bedrijven, maar vanwege gebrek aan ervaring is het niets geworden. Ook ben ik twee keer op gesprek geweest waarbij ineens de aangeboden functie, zoals in de krant, heel anders uit de verf kwam. Ik had zelfs bijna in Ierland gewerkt als Technical Support. Maar hier was het loon te laag en het is werk dat nu ook niet echt straalt op je CV." Hij liep een oud-studiegenoot tegen het lijf die bij Accenture Technology Solutions werkt en ze raakten aan de praat. "Ik was al langer geïnteresseerd in SAP in het algemeen en hij wist dat. Ook was ik er na drie maanden studeren al achter dat ik het niet kon opbrengen om nog ruim twee jaar vol aan de bak te moeten als student." Die oud-studiegenoot droeg hem voor bij Accenture. "Hij stuurde mijn CV door naar de recruiting-afdeling op maandag. Op dinsdag werd ik gebeld of ik woensdag kon langskomen. Donderdag werd ik gebeld of ik vrijdag kon langskomen voor het tweede gesprek. Op de terugweg in de auto werd ik gebeld dat ik aangenomen was en dat ze me een jaarcontract aanboden. Binnen een week een baan, uit het niets plus een lease-auto er ook nog bij." Hij reist nu iedere dag op en neer naar Almere vanuit Groningen. "Ik maak dus lange dagen, maar dat heb ik er graag voor over. Ik kan hier de werkervaring opdoen in het vakgebied dat mij erg interesseert." Hij zit op een SAP-ISU-beheerproject bij een waterbedrijf. "Primaire taak is het oplossen van de incidenten die binnenkomen bij onze helpdesk. Je hebt veel interactie met de gebruikers en moet vaak diep duiken in het SAP-systeem. Ik heb al enkele trainingen achter de rug, waaronder een abap-cursus en een ISU-training." Op de oproep in Automatisering Gids kreeg Herder slechts twee reacties. "Een hiervan was een vage aanbieding van iets wat verdacht veel leek op een piramidespel met telefoonaanbiedingen. De ander was wel serieus, maar bij het eerste gesprek werd al snel duidelijk dat het van beide kanten een mismatch was." Ook Informaticus Rob Koper (35), die zichzelf omschrijft als ‘vakidioot met veel ervaring’, kreeg twee reacties op het artikel. "Een serieuze en een van een persoon die niet kon lezen wat ik in mijn CV had staan." Koper heeft sindsdien een kleine 75 brieven geschreven, maar heeft nog geen enkele uitnodiging ontvangen voor een gesprek. "Ik heb via vrienden begrepen dat ik bij sommige sollicitaties die ik had lopen een van de 350 (!) mensen was die een brief hadden geschreven." Wel werkt hij voor 50 procent voor zijn vorige baas, die een eigen bedrijf is gestart na het faillissement van hun vorige werkgever. "Maar tot dusver ziet het er niet rooskleurig uit, helaas", concludeert hij. "Het lijkt erop dat in Zuid-Limburg geen enkele ICT-vacature te vinden is." Hij hoopt dat hij zijn huidige 50 procent snel kan uitbreiden naar meer. "Want dit gaat erg fout op deze manier. De markt doet vermoeden dat het snel beter zal gaan, maar ja: dat horen we al drie jaar, is ’t niet?" Ook Imraan Noormohamed (32) heeft sinds het verschijnen van het artikel vele malen gesolliciteerd. "Ik heb op ongeveer veertig vacatures gereageerd. De gevallen waar ik op gesprek kon komen (zo’n zeven keer) betroffen steeds functies in Wise Packaging, daar was veel vraag naar. Helaas vond men mijn technische kennis steeds niet voldoende, totdat ik een kans kreeg bij Yacht in Amsterdam." Daar ging hij in juli vorig jaar voor een aantal maanden aan de slag. Daarna volgde nog een opdracht bij Yacht. "En sinds januari dit jaar werk ik bij de Tweede Kamer in Den Haag als coördinator helpdesk. Ik geef hier leiding aan de afdelingen Helpdesk, Techniek en Telefonie. De functie bevalt me prima aangezien ik graag een spin in het web ben." Inmiddels is hem een vast contract aangeboden. Noormohamed zegt in de vier maanden dat hij werkloos was ‘goed tot rust’ te zijn gekomen. "Maar op een gegeven moment gaat het toch vervelen." Opvallend is, dat de oudste drie van de groep van tien van vorig jaar een jaar van vruchteloos zoeken achter de rug hebben. De jongste van die drie, Ronald Wouterson (47) bekeek het afgelopen jaar gemiddeld toch al snel een tiental vacatures per dag. Per week gingen er ‘drie tot tien’ sollicitatiebrieven de deur uit. "Niet dat het veel uitgehaald heeft... De markt lijkt gelukkig de laatste maanden enigszins aan te trekken." Tussendoor heeft Wouterson wel wat klussen gedaan via zijn adviesbureau. "Dat deed ik er altijd al bij. De hoofdmoot moet normaliter uit een contract van 40 uur per week komen en die contracten zijn schaars. Ik kijk tegenwoordig redelijk veel naar het buitenland." Hij vindt het offshore outsourcen van ICT-taken ‘zeer beschadigend’ voor de werkgelegenheid en zijn vakgebied. "Ik hoop dat Balkenende wakker wordt, want de huidige ontwikkelingen betekenen een afbraak van ‘Nederland = kennisland’. Ik ben benieuwd hoe John Kerry deze ontwikkeling wil stoppen, want dat is iemand die het wel lijkt te snappen", aldus Wouterson. Een andere ‘oudere werkloze’, die liever niet met zijn naam in de krant wil, omdat ‘het niet helpt als bij toekomstige werkgevers bekend is dat je al meer dan een jaar op zoek bent naar een nieuwe baan’, zegt niet verbaasd te zijn dat de oudste drie nog geen baan hebben. "Overigens denk ik niet dat leeftijd direct de bepalende factor is, maar meer het salaris dat bij een oudere, meer ervaren medewerker hoort. Je kunt veel goedkoper een schoolverlater aannemen." Volgens hem hebben veel bedrijven de recessie aangegrepen om van hun oudere, dure medewerkers af te komen. "Een andere factor is de gewenste ‘skill set’. De vacatures die er nu nog zijn vragen meestal om een heel specifieke combinatie van kennis en ervaring. Als je dat hebt dan kom je ook als oudere werknemer nog wel in aanmerking. De weinige keren dat ik ben uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek was dat dan ook het geval." De nieuwe wet die leeftijdsdiscriminatie verbiedt, is volgens hem volkomen zinloos. "Ik heb inmiddels ver over de honderd brieven geschreven. Een aantal daarvan zijn bij voorbaat kansloos maar het UWV zegt nu eenmaal ‘gij zult elke week minimaal één sollicitatie-actie uitvoeren’." Op de meeste sollicitaties kreeg hij helemaal geen reactie. "In de gevallen dat er wel een reactie komt, is dat een standaard briefje of e-mail. Van werving- en selectiebureaus krijg je over het algemeen de minste respons. Bij het aanmelden krijg je altijd de automatisch gegenereerde boodschap ‘binnenkort nemen wij contact met u op’ en dat gebeurt dus nooit." Verder maken een aantal van de grotere bureaus volgens hem gebruik van zogenaamde ‘vliegenvangeradvertenties’. "Dit zijn omschrijvingen van vacatures die niet bestaan, maar jou moeten prikkelen om je CV naar hen op te sturen." Het thuis zitten op zich kost hem niet veel moeite. "Ik ben iemand die altijd wel iets vindt om te doen. Ik houd mijzelf bezig met onder andere studeren, programmeren en diverse activiteiten voor de atletiekvereniging. En ik heb een online-computerspel geschreven. Wel komt er een toenemende druk van de omgeving en huisgenoten. Het wordt steeds moeilijker om te reageren op de goed bedoelde maar vaak irreële tips en adviezen ‘bij xxx vragen ze een systeembeheerder’. Het zijn vaak onuitgesproken gedachten - ‘die en die had na drie maanden alweer een nieuwe baan’. Je gaat nadenken over een andere carrière, maar mijn droombaan was in de ICT, ik heb daar indertijd bewust voor gekozen."