Desktop wordt virtueel
Op de conferentie VMworld Europe kondigde VMware onlangs naast zijn plannen voor het datacenter en ‘cloud computing’ ook producten aan voor virtualisatie op bureau-pc’s, notebooks en kleine mobiele apparatuur. Een van de aankondigingen betrof het Client Virtualisation Platform (CVP), dat deel gaat uitmaken van de verzameling producten voor desktopvirtualisatie die onder de naam VMware View verkrijgbaar zijn. CVP is een ‘bare metal hypervisor’, een dunne abstractielaag die direct op de client-hardware draait. CVP is geoptimaliseerd voor bureau-pc’s en notebooks die zijn uitgerust met respectievelijk de Core 2- en Centrino 2-chipsets met vPro-technologie van Intel. Deze chipsets bieden uitgebreide mogelijkheden voor beveiliging en beheer op afstand, zelfs als de pc is uitgeschakeld, een harde schijf is gecrasht of het besturingssysteem is vastgelopen.Met het vorig jaar geïntroduceerde View Manager kan de IT-afdeling de virtuele desktops beheren en bijvoorbeeld policies instellen. Een ander onderdeel, View Composer, maakt het mogelijk vanuit één sjabloon (‘master’) duizenden virtuele desktops te creëren en bij te werken.Desktopvirtualisatie is voor VMware nu nog een relatief kleine activiteit, erkent Jocelyn Goldfein. Zij is algemeen manager van de desktopbusinessunit van VMware. Het bedrijf splitst de omzet van zijn afdeling in de kwartaalcijfers niet uit, maar volgens Goldfein vertegenwoordigt die minder dan 10 procent van de totale omzet. “Maar het potentieel is groot. De desktop is misschien wel het sterkst groeiende segment binnen ons totale productportfolio.”Vergeleken met de honderden miljoenen bedrijfs-pc’s in de wereld is het aantal gevirtualiseerde desktops nog bescheiden. “Maar het zijn er met gemak enkele miljoenen”, schat Goldfein. Typische gebruikers zijn volgens haar zeer grote ondernemingen met sterk heterogene omgevingen. Zij hebben groepen van gebruikers geselecteerd die toe kunnen met een sterk gestandaardiseerde en gecentraliseerde omgeving. Bedrijven die louter virtuele desktops hebben, zijn zeldzaam.De belangrijkste drijfveer voor bedrijven om hun desktops te virtualiseren, is volgens Goldfein verlaging van de totale kosten (TCO) die het bezitten van een pc uitlokt. Een veel gehanteerde vuistregel van Gartner raamt die kosten op 4000 tot 6000 dollar gedurende de levensduur van vier jaar. Het overgrote deel van de TCO bestaat uit beheerkosten. Goldfein: “Als we van die pc een virtuele machine maken, kan één beheerder veel meer desktops beheren. Dankzij standaardisatie en centralisatie kunnen veel zaken die voorheen met de hand gebeurden voortaan automatisch.”In feite zorgt desktopvirtualisatie ervoor dat Windows-applicaties ‘gratis’ alle goede eigenschappen van webapplicaties krijgen, zegt Goldfein. Updaten hoeft niet meer apart op elke client-pc maar kan centraal op de server plaatsvinden.De eindgebruiker hoeft er niet op achteruit te gaan, integendeel. Goldfein: “Applicaties en data van tien jaar geleden kun je op je huidige pc vaak niet meer gebruiken, omdat ze waren gekoppeld aan een fysiek apparaat. Maar als je werkomgeving wordt verpakt in een stuk software, kun je hem gebruiken op het apparaat dat geknipt is voor je doel. Dat kan de pc van de zaak zijn, maar ook je Mac thuis, een mobiel internettoestel (MID) of de pc in een internetcafé. Je kunt voortaan upgraden zonder ook maar iets te verliezen.”De grafische prestaties van een gevirtualiseerde desktop kunnen te lijden hebben van het Remote Desktop Protocol (RDP), waarvan versies voor Windows, Linux en Mac OS bestaan. VMware werkt nu samen met het Canadese bedrijf Teradici aan een eigen ‘display protocol’ dat veel betere grafische prestaties belooft te bieden. Teradici noemt zijn vinding, die 3D-plaatjes en hd-videobeelden versleuteld over een IP-netwerk transporteert, het PC-over-IP Protocol (PCoIP).Er komt een PCoIP-versie die volledig op software is gebaseerd maar ook een versie die speciale hardware vereist. “Daarmee kun je niet alleen een veel betere grafische ervaring op de werkplek bieden maar potentieel ook je kosten verlagen. Dat lijkt tegenstrijdig. Maar een softwareprotocol slokt CPU-vermogen op om de grafische weergave te verzorgen. Met een speciale grafische chip kun je bijvoorbeeld geen zes, maar tien eindgebruikers per processorcore faciliteren. Stel dat je duizend gebruikers hebt, dan scheelt dat behoorlijk.” Of veel bedrijven er happig op zijn om speciale, duurdere hardware voor de virtuele desktops aan te schaffen, valt echter nog te bezien.